Kamienie Brodzińskiego Kamienie Brodzińskiego

Malownicza grupa skałek piaskowcowych położona na pograniczu Beskidu Wyspowego i Pogórza Wiśnickiego. Stanowi pomnik przyrody nieożywionej. Skałki mają fantazyjne kształty, spotykamy tu niewielkie mostki skalne, grzyby, ambony i otwory, w których od biedy można schronić się przed deszczem. Leżąca opodal niewielka polanka jest doskonałym miejscem na biwak. Najokazalszy ostaniec, tzw. Wielki Kamień, ma 11 m wysokości i ok. 20 m długości. W odległości kilkudziesięciu metrów na wschód jest jeszcze kilka mniejszych ostańców.

Przez długie lata bocheński Oddział PTT czynił starania o objęcie ochroną prawną tego uroczego zakątka. Ostatecznie Zarząd Główny PTT, w porozumieniu ze starostwem w Bochni, wykupił okoliczny teren i 12.06.1938 r. odbyła się uroczystość oddania go do użytku publicznego jako zabytku przyrody. Zgromadziło się wówczas ponad 500 osób, a z zaproszonych gości przybyli m.in. prezes PTT Walery Goetel, Piotr Galas, starosta bocheński W. Pałosz. W latach trzydziestych XX w. z najwyższych skałek roztaczała się wspaniała panorama na Beskid Wyspowy i Pogórze, dzisiaj niewiele już możemy zobaczyć, jako że rosnące wokół sosny ograniczyły widoczność.

Kazimierz Brodziński, którego nazwiskiem „ochrzczono” to miejsce, był znakomitym poetą epoki romantyzmu pochodzącym z pobliskiej Królówki. Żył i tworzył na przełomie XVIII i XIX w.